İstanbulda ev arkadaşlıkları nasıl?
Üniversiteyi izmirde çok yakın arkadaşlarımla aynı evde geçirdim, ev arkadaşlığı gibi değildi.Sonra Almanya'da yaşadım 3 sene, ev arkadaşlığı süperdi, çok net belirlenmiş kurallar, temizlik listeleri ve kimsenin kimseye karışmaması, arada bir ortak alanda beraber birşeyler içmek falan. Genelde kural
Üniversiteyi izmirde çok yakın arkadaşlarımla aynı evde geçirdim, ev arkadaşlığı gibi değildi.
Sonra Almanya'da yaşadım 3 sene, ev arkadaşlığı süperdi, çok net belirlenmiş kurallar, temizlik listeleri ve kimsenin kimseye karışmaması, arada bir ortak alanda beraber birşeyler içmek falan. Genelde kural olmayan konularda da sağ duyu ile halletik ufak tefek şeyleri.
İstanbula taşınma ihtimalim var şimdi 1 seneliğine ve olursa kadıköyde birilerinin yanına taşınmam gerekecek. Ama biraz çekiniyorum, insanların özel alanlarına fazlasıyla saygılıyım ve aynısını bekliyorum, odama gelip gidene, ne yaptığıma karışılmasın, herkes kendi yemeğini yiyip temizliğini yapsın, arada da ortak alanlar sırayla temizlensin falan istiyorum.
Daha önce 3 ay kadar biriyle kaldım kadıköyde ve baya rahatsız olmuştum durumdan, çok düzenli biri değilim ama yine de ortak alanları temiz bırakmaya özen gösteririm, ev arkadaşım acayip sorumsuzdu, ben de çok dağınık ve pis bi yerde yaşamamak için tek başıma temizliyordum çocuk yapmayınca. sonra haftalık kendime göre yemek planı yapıp yemeklerimi pişiriyordum, bazen işe götürmek için hazırladığım bişeylerden atıştırdığını görüyordum. birşey de demedim genelde, çok mu alman oldum ben diye düşünüyordum.
Sizin deneyimleriniz nasıl?
ev içerisinde hiç iletişim kurmamaya 0
fazla iletişimden ölmeye, beraber alışveriş yapıp beraber yemeye 10
dersek, ilişkinize kaç verirsiniz?
0
yonge and bloor (
13.01.16)
ıstanbul ıcın spesıfık mıdır bılemeyecegım ama maalesef kimse iş yapmaya yanaşmıyo ve saygısızlar. önceden öyle olmayan insanlar bile evde gevşıyorlar sankı. ogrencı olmasalar bıle ogrencı evındekı alıskanlıklarını surduruyorlar. oyle alman usulu bastan kuralları belırleyelım deyınce de gerılıyorlar hemen sızden kurtulmaya calısıyorlar. kafa dengı ınsan bulmak gercekten cok ama cok zor.
0
pamuk helvalar cebe
(
13.01.16)
şans biraz, baştan beklentileri söylemek yararlı olur gibi.
ben üniversiteye başladığımda yurtta iki sene aynı odada kaldığım arkadaşımla çıktım eve, 4 buçuk senedir de aynı evdeyiz, yani toplam 6 buçuk senedir birlikte yaşıyoruz.
puanlama yapmak zor, bazen birbirimizi pek göresimiz gelmiyor herkes ayrı takılıyor, bazen de birlikte yemek yapıp film izliyoruz. okul bitmeden okula da sık sık birlikte gidip geliyorduk. genel olarak 5-9 arasında değişiyordur sanırım.
yalnız bu işi izmir/istanbul olarak ayırmak pek sağlıklı değil gibi. almanya ayrı tutulabilir kültür ve yaşam alışkanlıkları bağlamında tabii de, insanlar çeşit çeşit.
0
Haklısınız, izmir olayını yalnızca daha önce istanbulda uzun bir tecrübem olmadığını belirtmek için yazmıştım.
35 yaşına gelip hala arkasını toplayamayan insanlar görmek gerçekten şaşırtıcıydı ama 3 aylık deneyimimde onu gördüm.
zaten kiralar el yakıyor, kendim çıkayım desem 1 senelik proje için gelicem ve risk almış olurum, gidip oda kiralasam bir ton para vericem üstüne tanımadığım insanlarla uğraşıcam falan. baya sıkıntı. evi olan insanlar değerini bilsin.
0
🌸
yonge and bloor
(
13.01.16)
İstanbul'da ve yurtdışında bolca ev arkadaşım oldu. İstanbul'dakiler genelde yakın çevremdeki arkadaşlarımdı pek sorun yaşamadım ama yine de uzun süre beraber yaşamanın getirdiği bazı sosyal abukluklar oluyor.
Ben de çok bireysel bir adamım ben izin vermedikçe pek karışılmasın isterim yaşantıma. Bir ev arkadaşım mesela yemeği her gün beraber yeme konusunda takıntılıydı. Yani aksi belirtilmedikçe yemeği beraber yiyeceğimizi kabul ediyordu. Hesap verir gibi söylemek durumunda kalıyordum dışarda yiyecem, kendime yaptım vs. gibi. Beni rahatsız ediyordu bu durum ben de söyledim.
Çok vaktin beraber geçince ister istemez gideceğin yeri, yaptığın şeyi, yemeğini rapor veriyor gibi oluyorsun mesela. Beklemese de usülen çağırmak durumundasın falan. Yani yakın arkadaşlarınla kalınca çok sıkıntı değil gibi duruyor ama ne bileyim bana garip gelen adetler sonuçta beraber olduğu kadar birbirinden bağımsız bambaşka çevrelerimiz de var.
Bence en önemli konu iletişim. Bir ev arkadaşımla dağınıklık konusunda kavga etmiştik. Ben dağınık biriyim öyle çok aşırı abartı olmadıkça da farkına varmam bile dağınıklığın. Arkadaşım arkamdan topluyormuş bir gün çok sert çıkıştı. İyi de toptan biriktirmese bana ilk seferinde ikinci seferinde söylese illa ki dikkat ederdim. Baştan iş bölümü yapıldıkça ya da sonradan sıkıntı çıkan durumlarda bak böyle böyle hissediyorum bunları bunları yapma diyebileceğin birileri oldukça sıkıntı yok bence. Ha rastgele çıktığın durumlarda iş şansa kalıyor tabi sevgili olur gibi huyunu suyunu öğrenebileceğin bi flört dönemi yok. (:
İzmir, İstanbul diye de bir ayrım olduğunu sanmıyorum ya. Tamam İzmir'de çıkacağın evde birbirinin alanına yaşantısına saygılı, laftan anlayan birini bulma olasılığın İstanbul'dan daha yüksek ama iş yine denk gelecek o kişiye kalıyor. Yurtdışında Belçikalı, İrlandalı, Brezilyalı, Amerikalı, Nijeryalı insanlarla kaldım ama hiçbirini genelleyemiyorum mesela. Bir tanesi şöyleyken aynı milletten diğeri bambaşkaydı yani.
0
zor. türlü türlü dangalak var.
0
Genellenebilir olduğunu sanmıyorum, eve çıktığın kişiye göre, hatta eve göre bile değişir. Örneğin, evin tuvalet-banyosu bir odada olduğunda gözüne batan şey, tuvalet-banyo ayrı olduğunda sorun olmaktan çıkıyor. İstanbul'da da çeşit çeşit insan var. Ev sıcaklığı arayanı da var, hayatları ayrı olsun isteyeni de var. Temiz tutanı da var, hiç temizlemeyeni de, iki kere temizlik yapınca "Hep ben yapıyorum" diye havaya gireni de, temizliği sürekli yapmaktan zevk alanı da.
En çok fark eden şey ise tanıdığın biri ile eve çıkmak, tanımadığın biri ile eve çıkmak. Tanıdığın biri ile eve çıkınca, yemek falan birlikte yeniyor. Hatta birlikte yapılıyor. Kullanılan eşyalar ortaklaşıyor. Dolayısıyla dışarıda tanıyıp sevdiğin biri sana uygun bir ev arkadaşı çıkmayabiliyor sistemler ve kültürler farklı ise. Tanıdık olmayınca, buzdolabındaki raflar benim rafım-senin rafın diye ayrılıyor, pek kimse birbirinin bir şeyine dokunmuyor. Örneğin, aynı evde tuvalet kağıdı ortak olanlar da var, olmayanlar da. Şahsi gözlemim, ne kadar çok paylaşılan şey, o kadar çok sorun şeklinde. Sevgili ile beraber yaşama gibi değil; orada ortak bir evde yaşama kültürü oluşturmaya çalışırken, burada kültür çatışmaları olsa bile herkes kendi evde yaşama kültürünü devam ettirmeye çalışıyor. Bu nedenle, bunun puanı da kişiye göre değişir. "Hep birlikte yemek yiyelim" insanı ile "Herkesin hayatı kendine" insanının vereceği puanlar çok değişir. Kişisel olarak, tanımadığım insanlarla eve çıkmayı tercih ediyorum. İstanbul açısından veya dünya açısından çok standardize olabileceğini sanmıyorum.
0